Susan van Vliet (33) werkte als beeldredacteur bij Jackie totdat ze besloot met haar vriend mee te gaan naar Milaan, die daar een baan aangeboden kreeg. Om haar tijd nuttig te besteden begon ze aan een opleiding tot edelsmid aan de Scuola Orafa Ambrosiana. Niet veel later startte ze heel low key met haar eigen juwelenmerk The Fox Pomona, genoemd naar het art deco theater Fox in Pomona (Californië, US). Haar handgemaakte gouden ontwerpen sloegen onmiddellijk aan, en nog steeds is er sprake van een run.
Ze maakt alles zelf in haar atelier in Antwerpen, waar ze tegenwoordig met haar vriend woont, en vult hier en daar aan met gouden vondsten die het beeld wat ze wil neerzetten, versterken. En omdat nagenoeg alles handgemaakt is, kan ze de vraag niet altijd bijbenen. Dan doet ze de webshop even dicht en is in contact komen een hele opgave. De meeste business komt via Instagram, waar ze haar ontwerpen voorziet van het juiste decor. “Grappig dat je direct in contact komt met je klanten, want dat maakt het een stuk persoonlijker. Zo zie ik mijn juwelen ook, persoonlijk en met veel liefde gemaakt. ”
Maar het zorgt hier en daar ook voor irritatie: “Het is soms lastig om je werk via je mobiel te runnen, want mensen verwachten ál-tijd een antwoord.” De oplossing: “Soms reageer ik niet. Ik zit net als ieder ander mens wel eens televisie te kijken, of ik zit aan het kerstdiner – ik heb echt meegemaakt, dat mensen me tijdens het kerstdiner aan het appen waren – of ik ben, gewoon, met vakantie. Dan komt het dus even niet uit.”
Susan verkoopt een mini-gedeelte van haar merk in Sky Amsterdam, waar ze vroeger als bijbaan in de winkel wertke. En daarnaast heeft ze eens in de zoveel tijd een pop-up shop aan de Prinsengracht (houdt Instagram in de gaten voor de volgende editie!): ”Het is best lastig om passende verkooppunten te bedenken die passen bij mijn merk, want de Bijenkorf is bijvoorbeeld een prachtige winkel, maar die productie zou ik niet aankunnen daargelaten dat ik überhaupt niet weet of zij dat zouden willen. Dan zijn er wel mooie andere winkels te bedenken, maar dan moet ik ook de prijs van mijn producten enorm verhogen, want op dit moment vraag ik niet veel meer dan de goudprijs plus wat arbeidsloon. Als ik aan winkels zou gaan verkopen, dan zouden mijn prijzen vele malen hoger liggen, want anders halen de winkels hun marges niet. En ik vind het juist leuk om echt goud voor iedereen beschikbaar te maken door mijn prijs laag te houden.”
The Fox Pomona herken je aan: ”Ik hoor vaker dat mijn spullen – ik houd niet van het woord sieraden, ik zie het meer als accessoires die toevallig van goud zijn – je het gevoel geven alsof je ze ergens op reis, een antiekmarkt of op de zolder van oma hebt gevonden. En dat vind ik eigenlijk een hele passende omschrijving. Je herkent het aan een grove afwerking, ik vind The Fox Pomona niet echt verfijnd, komt waarschijnlijk omdat ik dat zelf ook niet ben.”
Wanted: The Fox Pomona… ”The Fox Pomona was er opeens, ik ben het nooit bewust begonnen. Opeens was er aandacht voor mijn ‘geknustel’, want zo zie ik het nog altijd, en was er meer vraag naar dan ik ooit voor mogelijk had gehouden (en aankon). Ik ben ook eigenlijk helemaal niet het type om dit werk te doen want het liefst maak ik – in mijn ogen – mooie dingen in mijn eigen tempo met mijn handen in mijn eigen kleine wereldje zonder tijdsdruk en/of mensen die ernaar kijken. Die druk is iets waar ik heel slecht mee om kan gaan. Ik heb vaak het gevoel dat ik mensen teleurstel doordat ik de vraag niet aankan of niet precies kan leveren wat ze willen en dat vind ik moeilijk.”
Randvoorwaarden tijdens het ontwerpen: ”Ontwerpen als in schetsjes maken doe ik nooit. Het is vaak zo dat ik zin heb in iets nieuws voor mezelf en dat ga ik dan maken. Of in ieder geval ga ik dan bedenken hoe ik dat zou kunnen maken. En als het dan lukt en ik het na een paar dagen nog mooi vind dan ga ik het ook voor anderen maken. Altijd onder het genot van een koud blikje cola light met Funx of Slam fm op de achtergrond.”
Droombestemming voor The Fox Pomona: ”Klinkt voor veel mensen misschien gek maar ik zou het allerliefst doen wat ik nu doe, maar dan voor iemand anders, of onder de paraplu van een label. Ik weet dat veel mensen juist voor zichzelf willen werken en van een baas af willen, maar ik wil dat eigenlijk heel graag. De creatieve en ambachtelijke kant van dit werk vind ik te gek, maar het runnen van een eigen zaak is niet mijn sterkste punt en daar ligt niet mijn ambitie. Als ik het dan voor het uitkiezen zou hebben dan kies ik (‘natuurlijk’, voor mensen die me kennen) Isabel Marant, totaal out of my league maar a girl can dream. ”
Grootste irritatie: “Als ik moet kiezen dan ga ik denk ik toch voor de online wereld an sich. Het 24/7 aan ‘moeten’ staan. Of beter gezegd dat tegenwoordig verwacht wordt dat er direct gereageerd wordt op vragen en verzoeken, die instant gratification. Als je iets handgemaakts van The Fox Pomona wil hebben, dan kost dat tijd. Ik wil mijn volle aandacht hebben om iets persoonlijks te maken of nadenken over een antwoord. De gedachte dat het stellen van een vraag mij de verplichting geeft tot antwoorden, vind ik op zichzelf al bedenkelijk.”
“Maar de manier van communiceren online irriteert misschien nog wel het meest. Het zorgt er zelfs voor dat ik af en toe overweeg helemaal offline te gaan. We kunnen allemaal wel wat beleefder met elkaar omgaan. Ik krijg soms berichten met alleen de tekst: ‘hoe duur is dit?’. Zonder aanhef of afsluiting. Een bericht beginnen met ‘Beste/Hi/Hey/Yo, of whatever, zou fijn zijn. En als ik dan antwoord hoeveel het kost, dan krijg ik als reply: ‘wel duur hoor!’. En dat is een andere irritatie: ‘het is niet ‘duur’, het is van goud en dat kost geld. ‘Verguld’ is niet hetzelfde als ‘van goud’, maar dat lijken maar weinig mensen te begrijpen.
En vooruit, nog eentje dan: het vragen om korting bij een normale aankoop is iets wat ik nooit zal begrijpen. Ik lijk nu wel heel erg op die klagende opa op het balkon bij de muppet show, maar je vroeg erom.”
Koestert: “Dat zijn dan denk ik toch mijn gouden bedouine ringen. Naast dat ik ze gewoon heel mooi vind, ben ik geboren in Oman dus hebben ze een extra betekenis voor me. Ze zijn gemaakt naar voorbeeld van antieke ringen die mijn ouders vanuit Oman hebben meegenomen.”
Mooiste juwelentrend van nu: ”Momenteel zijn zegelringen erg aanwezig en dat vind ik, mits mooi uitgewerkt, een mooie trend. Ook voor jongens. Je ziet ook veel munten aan grove kettingen. Het moeten dan wel gouden kettingen met gouden munt zijn en niet goudkleurige of vergulde exemplaren. Het soortelijk gewicht van goud is bijna twee keer hoger dan dat van zilver en meer dan twee keer dat van messing (beiden vaak ondergrond voor vergulde sieraden). Dat verschil zie je bij deze kettingen, maar vooral bij de munten eraan af. In het goud oogt alles gewoon wat ‘zwaarder’ en daar houd ik persoonlijk meer van.”
Fox Pomona combineert het beste bij: ”Denk kleding zonder al te veel poespas. Best basic. The Fox Pomona is al best uitgesproken dus dan vind ik een rustige basis mooi. Maar dat zeg ik denk ik omdat ik alles maak met mezelf als drager in gedachten en dat basic mijn ‘stijl’ is. Als merken zou ik dan ook A.P.C en Isabel Marant noemen, aangezien met name die twee merken in mijn kast hangen.”
Faux pas: “Ik denk vooral bij ‘fashion’ in het algemeen dat je moet dragen wat bij je past en wat jíj mooi vindt en niet omdat je het nu veel ziet op Instagram of in de bladen. Dat vind ik persoonlijk een faux pas. Je ziet het altijd gelijk bij mensen op straat vind ik. Iedereen is anders, vindt andere dingen mooi en dat is juist leuk in het straatbeeld. Dat je nu allemaal klonen van elkaar ziet, vind ik jammer. Als je draagt wat jij mooi vindt en dat ook met zelfvertrouwen draagt, dan staat het in mijn ogen sowieso tof. Ook al zijn het combinaties die anderen misschien niet vinden ‘kunnen’. Of waarvan de etiquette voorschrijven dat het not done is.”
Volg Susan op instagram: @thefoxpomona
